Nieuw-Zeeland problematiek 2 – Methoden van bestrijden

met Geen reacties

Zoals inmiddels wellicht bekend, gaan de Nieuw-Zeelanders de egels op grote schaal uitroeien. Zij zijn in Nieuw-Zeeland geïntroduceerd en gedijen zo goed, dat hun aanwezigheid de inheemse diersoorten bedreigd. Al enige jaren worden de konijnen (ook geïntroduceerd en nu gezien als een bedreiging voor de inheemse dieren) op grote schaal bestreden.

Doordat wij lukraak dieren importeren en in de natuur waar deze niet van nature voorkomen, loslaten, ontstaan dit soort problemen. Denk o.a. aan de halsbandparkieten en de grotere Alexander parkiet die zich in Amsterdamse parken en woongebieden heeft gevestigd en zich op grote schaal aan het verspreiden is. Niet goed voor de inheemse diersoorten van Amsterdam. Of om bij de zoogdieren te blijven: de wasbeer rukt op in Nederland.

Bij overlast lijkt de mens altijd te kiezen voor dezelfde oplossing: op grove schaal vernietigen. De meest gebruikte methoden zijn:

  • Gif
  • Het plaatsen van vallen
  • Afschieten

Voor de bestrijding van de konijnen in Nieuw-Zeeland willen ze zelfs een virus ontwikkelen waar konijnen op grote schaal aan zullen overlijden. Door onder andere de uitbraak van Myxomatosis is de populatie van de konijnen in Nederland met 80% afgenomen en staat deze inmiddels op de Rode Lijst van bedreigde diersoorten. Dit soort methoden kunnen vreselijke gevolgen hebben. Niet alleen het intense lijden van de konijnen zelf, maar dit virus kan ook op andere dieren overslaan of konijnen op andere continenten besmetten. Een virus is niet te leiden. COVID-19 zou toch genoeg waarschuwing moeten zijn om dit soort praktijken te vermijden.

Gif is onmenselijk!

Egels zijn de opruimers van de natuur en eten net zoals kraaiachtigen, de kadavers op. Er is dus ook een groot gevaar voor aaseters die de aangetaste konijnen met dit virus opruimen.

Gif kent dezelfde risico’s. Wij vergiftigen muizen, ratten, slakken, mollen e.d. en als deze overleden zijn worden ze opgeruimd door andere dieren die eveneens een gruwelijke dood sterven.

Wist u dat muizen- en rattengif het besmette dier van binnenuit kapot maken. Bij de minste aanraking ontstaan spontaan inwendige bloedingen net zolang totdat het geïnfecteerde dier hieraan overlijdt. Een langzame gruwelijke en pijnlijke dood. Dat is inhumaan en dit lot wenst Egelbescherming Nederland de egels in Nieuw-Zeeland beslist niet toe.

Het plaatsen van vallen

Vallen zijn eveneens zeer pijnlijke instrumenten om dieren om te brengen. Vaak verwonden vallen de dieren waardoor breuken en wonden ontstaan, maar moeten de dieren daarna nog afgemaakt worden. Het veroorzaakt enorm veel stress en pijn bij de dieren.

Afschieten

Afschieten is een andere optie. Niet makkelijk als je op schaduw- en nachtdieren moet gaan schieten. Vaak verwonden de jagers de dieren en sterven deze alsnog een langzame dood.

Welke oplossingen blijven dan nog over die wel humaan zijn?

In de volgende post bespreken wij de mogelijke oplossingen en geven wij ook aan waarom de dieren niet verplaatst kunnen worden naar andere leefgebieden.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *